مقایسه تنوع ژنتیکی درختان خشکیده و سالم گونه زربین در ارتفاعات مختلف با استفاده از پروتئین های ذخیره ای بذر

پروتئین­ها به‎عنوان محصول­های مستقیم ژن، نشانگرهای مناسبی در ارزیابی تنوع ژنتیکی و شناسایی پایه های مقاوم محسوب می شوند. برای بررسی پروتئین ذخیره­ای بذر گونه زربین (cupressus sempervirens) براساس فعالیت کیفی با استفاده از روش sds-page، از40 پایه درخت زربین که شامل درختان خشکیده و سالم در دو طبقه ارتفاعی بودند، نمونه برداری صورت گرفت. نتایج نشان داد که وزن مولکولی باندهای ظاهر شده بر روی الگوی الکتروفورزی باندهای پروتئینی بین 18 تا 125 کیلو دالتون متفاوت بود. نتایج تجزیه خوشه­ای و تابع تشخیص نشان داد که درختان دو منطقه ارتفاعی بر اساس باندهای پروتئینی از یکدیگر جدا شدند اما درختان با درجات مختلف خشکیدگی نتوانستند از یکدیگر جدا شوند. نتایج پارامترهای تنوع ژنتیکی مانند شاخص شانون و نئی و درصد چندشکلی نیز نشان داد که درختان با خشکیدگی ضعیف بیشترین و درختان با خشکیدگی شدید کمترین تعداد بودند. همچنین درختان ارتفاع بالا از تنوع بیشتری نسبت به درختان ارتفاع پایین برخوردار بودند. تنوع درون جمعیتی در دو طبقه ارتفاعی بیشتر از تنوع بین جمعیتی بود و تفاوت بین جمعیت­ها معادل 42/0 بود. با توجه به نتایج تحقیق می­توان گفت که درختان زربین واقع در منطقه مورد مطالعه به‎خصوص در طبقه ارتفاعی بالا از تنوع بالایی برخوردار هستند. همچنین بر اساس پروتئین‎های ذخیره ای بذر نمی توان درختان سالم و خشکیده را از یکدیگر تشخیص داد.